تغییرات فشار درون شکمی در دوران مختلف آبستنی در گوسفند

هدف: بررسی فشار درون شکمی در مراحل مختلف آبستنی و در زمانهای قبل و بعد از تغذیه در میشهای آبستن تک قلو و چند قلو. طرح: مطالعه تجربی میدانی. حیوانات: هفت راس گوسفند چند شکم زاییده. روش: وسیله ای بصورت توپی کروی با استفاده از کاندوم ساخته شده و در اواخر ماه دوم آبستنی تحت بیهوشی کامل و به روش لاپاراتومی خط میانی شکم، در محوطه لگنی نصب شد. سپس با اتصال توپی به یک مبدل و یک دستگاه ثبت کننده فشار و تجویز 4 میلی لیتر سرم فیزیولوژی، فشار درون شکمی در روزهای 90، 120، 135، 143 آبستنی در دو نوبت قبل و بعد از تغذیه اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری: جهت بررسی اختلاف ما بین داده ها در مراحل مختلف از آزمون آماری t.test استفاده شد. نتایج: نتایج نشان می دهد که فشار درون شکمی در مراحل مختلف آبستنی در زمان قبل از تغذیه بیشتر از زمان بعد از تغذیه و همچنین در دامهای آبستن تک قلو بیشتر از دامهای آبستن چند قلو بود. نتیجه گیری: بسیاری از محققین یکی از فاکتورهای مهم در شیوع بیماری پرولاپس گردن رحمی- واژنی را افزایش فشار درون شکمی در دوران آبستن به علت بزرگ شدن رحم و یا تغذیه با جیره دارای فیبر زیاد می دانند. در صورتی که مطالعه حاضر کاهش فشار درون شکمی پس از تغذیه و در میشهای آبستن دو قلو نسبت به آبستن تک قلو را ثابت میکند. بنابراین این تغذیه و آبستنی دو قلو نه تنها سبب افزایش فشار درون شکمی نشده، بلکه به عنوان فاکتور بیماری پرولاپس گردن رحمی- وازنی نمی تواند مطرح شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، ( 1381 )، دوره 57، شماره 3، 101-97 . واژه های کلیدی: